تحقیق درباره حيات خارج از جو زمين

تحقیق درباره حيات خارج از جو زمين

براي گذشتگان ما هرگز چنين سؤالي پيش نمي‌آمد كه من در جهان تنها زندگي مي‌كنم يا نه؟ دنياي آنها از يك بستر محدود به نام خاك و آسماني مملو از ستارگان شناخته شده تشكيل مي‌شد.
آنها به اين احتمال كه ممكن است منظومه‌ها و سيارات ديگري وجود داشته باشند كه نتيجه آن زندگي موجودات غير زميني است. اهميت نمي‌دادند. شيپارلي اولين كسي بود كه تصور مي‌‌كرد شيارهايي بر روي مريخ ديده‌است. پرسيال لول همين فرضيه شيار را به صورت كانالهايي كه توسط مريخي‌ها به منظور آبياري كردن محصولات كشاورزي‌شان احداث شده‌ است، بيان كرد. نتيجه اين فرضيات اين بود كه قدرت و بينش انسان به اين سمت كه ما در جهان تنها نيستيم سوق داده‌شده است. همان‌طور كه در فصل 5 اشاره شد. تحقيق خاص ما در مورد مريخ به نتايج منفي منجر شده‌ است.
در صورتي كه ما با زندگي در سطح مريخ مواجه شويم قطعاً اين نظريه به بقاي موجوادت غير زميني منتج مي شود. البته بايستي بدانيم كه واژه extraterres trial به معني وجود داشتن موجوداتي متفاوت از آن چه در زمين مشاهده مي‌كنيم، است. ما حرفهاي مخفف ET را براي واژه Life Extraterres trial به معني زندگي غير زميني و حرف L را براي كلمه Life و حرف I در ETI براي واژه intelligence به معني هوشمند در نظر مي‌گيريم كه به زبان ساده ETI به معني موجودات هوشمند غير زميني است. ما هم اكنون سرگرم تحقيق در مورد زندگي موجودات هوشمند غير زميني هستيم كه به صورت مخفف SETI نوشته مي‌شود. كه s مخفف serch به معني تحقيق است.

تحقیق درباره حيات خارج از جو زمين
اولين SETI پروژه‌اي بود كه OZMA ناميده مي شد. و در سال 1960 آغاز شده است و تلاشي بود كه براي يافتن سيگنالهاي راديويي از دو ستاره نزديك به هم انجام گرفته بود. اين دو ستاره تائوستي و اپيسيلون اريداني نام داشتند.
در حقيقت ما هيچ‌گونه علائمي از ETI يا ETL در سطح كره مريخ يا ماه و يا در ابرهاي مشتري و يا در تيتان (قمر زحل) نيافيتم. اين موضوع هرگز روحيه محقيقن را تضعيف نكرده‌است. بلكه آنها را تشويق به تحقيق در خارج از منظومه شمسي كرده‌است.
تحقيقات ما بايستي به صورت گسترده‌تر و فراتر از منظومه شمسي انجام مي‌شد و اين در حالي ممكن بود كه ما مي توانستنيم به يك ستاره ديگر سفر كنيم و بر روي يك يا چند سياره آن فرود بياييم و در آنجا اتراق كنيم. تا بتوانيم پيرامون حيات در آنجا تحقيق كنيم.
البته چندان عجيب نيست كه اين نظريه به طور قطع انجام‌ناپذير است. با توجه به محدوديتهايي كه در مورد فاصله و سرعتي كه بتوانيم ماهواره‌مان را به آن ستاره انتقال دهيم، سراغ داريم.در صورتي كه ما بتوانيم با 1/0 سرعت نور سفر كنيم 90 سال طول مي كشد تا بتوانيم به نزديكترين ستاره كه همان آلفا قنطورس است برسيم. حال ستاره‌اي را در نظر بگيريد كه 100 سال نوري با ما فاصله داشته‌باشد. آنگاه ما بايستي 2000 سال در سفر باشيم تا به آن ستاره برسيم و برگرديم. ونسلهاي زيادي بايد در سفر همراه ما باشند، عده‌اي بميرند و عده‌اي به راهشان ادامه دهند.
حقيقت جالبي كه ما مي توانيم از قانون نسبيت ياد بگيريم. اين است كه آيا صنعت ما مي‌تواند آن قدر پيشرفت داشته‌باشد كه به ما اجازه دهد كه به 98% سرعت نور برسيم. زمان براي ما در داخل ماهواره بسيار كند‌تر مي‌گذرد و با در نظر داشتن اين موضوع كه سفر رفت و برگشت به ستاره آلفا كمتر از 40 سال طول مي‌كشد. اما اين مدت در زمين 200 سال طول مي‌كشد و هنگامي كه ما برگرديم تمام دوستانمان مرده‌اند. اما ما اميدواريم كه اطلاعات مورد نياز كه توسط دوستانمان به دست آمد توسط نسلهاي بعد تكميل شود.
بيشترين سرعتي كه بشر توانسته به آن دست يابد mi/h 100000 يا معادل mi/s 28 مي‌باشد كه اين سرعت فقط از 1/0 سرعت نور مي باشد. همان‌طور كه مي‌بينيد اين ارقام بسيار نااميد‌كننده هستند. ولي ما نبايد اميدمان را از دست بدهيم و بايستي بتوانيم منبعي از انرژي پيدا كنيم كه سرعت ماهواره‌مان را به اندازه اولين نيمه سفر تا ستاره دور دستي كه مورد نظرمان است به درصد قابل قبولي از سرعت نور برساند. نظريه‌هايي كه براي چنين سيستم حركتي وجود دارد، عبارتند از: همجوشي هيدروژن و پادماده، سيستم تعويض يون و غيره.
سيگنالهاي راديويي در خلأ با سرعت نور حركت مي‌كنند. اما در چه طول موجي بايد شنيده شوند؟ محدوده كامل طول موجها خيلي وسيع است. ولي كمتر از اندازه‌اي است كه

تحقیق درباره حيات خارج از جو زمين

پسورد فایل: www.bazaarfile.ir

مطالعه بیشتر