تحقیق درباره محيط زيست و طراحی فضای سبز

تحقیق درباره محيط زيست و طراحی فضای سبز

محيط زيست و طراحي فضاي سبز:
در ايران معماري فضاي سبز، بخصوص هنر باغسازي، سابقه اي بس طولاني دارد با اين حال به نظر مي رسد كه هر چه به دوران معاصر نزديك مي شويم، نقش معماري فضاي سبز نيز در طراحي محيط بي رنگ و روتر مي شود به همين دليل حداكثر شهرهاي كنوني از نظر فضاي سبز بسيار فقيرند. از اينرو آنچه در ايران تحت عنوان شهر مدرن عينيت يافت، هميشه فاقد زير ساختهاي اجتماعي و از جمله فضاي سبز عمومي بوده است. شايد بتوان روند ميزان اهميت فضاي سبز را درتبديل زمين به يك كالاي پرارج اقتصادي ديد در حالي كه فضاي سبز شهري در زمره زيرساختهاي اجتماعي به شمار مي آيد. زميني كه بايد فضاي سبز بر روي آن احداث شود، عمدتا در اختيار مالك خصوصي است. تعارض موجود ميان معماري فضاي سبز و مالكيت خصوصي زمين نه تنها باعث سير قهقرايي هنر معماري فضاي سبز در ايران شده بلكه عامل نابودي بخش وسيعي از فضاي سبز در ايران و مهمتر از همه باغهاي تاريخي شده است. لطمه اي كه از اين حيث در طي چند دهه اخير، به تاريخ فرهنگ و هنر ايران وارد آمده هرگز جبران نخواهد شد.

تحقیق درباره محيط زيست و طراحی فضای سبز
امروز نيز خطر نابودي فضاي سبز موجود و باغات تاريخي همچنان پابرجاست. رشد سريع جمعيت و به موازات آن گسترش غير قابل كنترل شهرها، افزايش بدون منطق زمين، آلودگي هوا و خاك، موجوديت فضاي سبز شهري را تهديد مي كند. از سوي ديگر نياز جامعه و گاهي لزوم تماس با فضاهاي سبز طبيعي و شبه طبيعي افزايش يافته است. از اين رو پاركهاي شهري تخريب و باعث فرسودگي فضاهاي سبز مي شود. در شبهاي گرم تابستان حتي ميدانهاي سبز شهري نيز، علي رغم وجود آلودگي هوا و صدا و نيز خطر تصافدف كودكان با خوروهاي در حال حركت، از جمعيت مملو مي شود. اين وضعيت خود معياري است براي تشخيص نياز فرآيند جمعيت به فضاهاي سبز و آزاد، به اين ترتيب افزايش مداوم جمعيت در فضاهاي سبز موجود را نيز بايد در زمره عوامل مخرب آن به شمار آورد.
بر خورد ريشه اي با مقوه احداث و توسعه فضاي سبز، تحرك و فعاليت را دست كم در دو محور مي طلبد:
در محور قانوني:
تدوين قوانيني كه قادر باشند حفاظت فضاي سبز موجود و توسعه آن را تضمين كنند.
در محوربرنامه ريزي و طراحي محيطهاي شهري:

تحقیق درباره محيط زيست و طراحی فضای سبز
طراحي و معماري فضاي سبز شهري در مفهوم كنوني آن نه تنها بايد پاسخگوي خواستهاي زيبا شناختي شهرنشينان باشد، بلكه موظف است در جهت ارضاي انتظارات و خواستهيا بهداشتي، زيست محيطي، رواني، اجتماعي جامعه شهري نيز گام بردارد.
از ديدگاه حفاظت محيط زيست، فضاي سبز شهري بخش جاندار ساخت كالبدي شهر را تشكيل مي دهد. پس هرگاه ضرورت وجود فضاي سبز شهري به درستي در شهرهايي درك شوند كه مي خواهند فرهنگ توسعه يافتگي را در خود پرورش دهند و توسعه شوند و از ظاهر و نما بگذرند و به عمق برسند، منطق طراحي حكم مي كند كه ميان بخشهاي بي جان و جاندار سخت كالبدي نوعي تعادل برقرار شود. اما امروزه با توجه به شرايط زيست محيطي سرزمين و وضعيت نابسامان محيطهاي شهري، ديگر رسيد نه به اين تعادل بين بخشهاي بيجان و جاندار ساخت كالبدي، به عنوان هدف اصلي، كافي نيست و وضعيت موجود، فرآيندي بيش از اين را طلب مي كند. تعمقي مجدد در خصوص وضعيت زيست محيطي شهرهاي كنوني، به خودي خود لزوم انجام اقدامات عاجل را در زمينه بهسازي شهري يادآور مي شوند وضعيت موجد شهرها نه تنها حكم ر ايجاد فضاهاي سبز وسيع و مهمتر از همه برنامه ريي شده و حساب شده مي كند بلكه بيش از هر زمان ديگر طالب فضاهاي سبزوسيع به منظور برقراري موازنه اكولوژيكي در مقابل محيطهاي ساخته شده است. در غير اين صورت چه تفاوتي مي تواند ميان مناطق سترون شده و بي حاصل بياباني و شهرهايي كه از لحاظ فضاي سبز مفيدند، وجود داشته باشند.
ايجاد فضاي سبز نمي تواند به طور مستقل و بدون پيوند با نيازهاي جامعه بشري مطرح شود، در طراحي فضاي سبز بايد دقيقا به نيازهاي اجتماعي در اين زمينه توجه شود.

تحقیق درباره محيط زيست و طراحی فضای سبز
جامعه فعال و پر تحرك و جامعه اي كه با تمام قوا به سوي توسعه يافتگي مي تازد نازمند استراحت آرامش و تجديد قوا نيز هست. فضاهاي سبز وآزاد مهمترين ممكان براي تجديد قواي روحي و جسمي به شمار مي آيند كه بايد به دقت هم مكانيابي و هم طراحي شده باشند. اين كافي نيست كه در برخي نقاط شهر تعدادي پارك احداث شود بلكه موضوع چگونگي دسترسي مردم به اين فضاها نيز مطرح است.
سرانجام بايد از جنبه هاي بهداشتي و زيست محيطي فضاهاي سبز شهري ياد كرد كه نيازمند تعمق و برنامه ريزي مناسبند.
تلطيف شرايط ببوكليماتيك ( زيست اقليمي) در شهرها، كاهش ميزان آلودگي هوا و آلودگي صوتي، و نيز احياي اراضي آلوده به فاضلاب و زباله، از جمله عملكردهاي اند كه مي توانند از جمله وظايف فضاهاي سبز برنامه ريي شده به شمار آيند.
در اين فقدان مطالعات علمي و زير بنايي در زمينه نظري و كاربرد معماري در فضاي سبز كاملا احساس مي شود. در اينجا هنوز تعريفي جامع از مفهوم فضاي سبز به طور عام و فضاي سبز شهري به طور خاص ارائه نشده است وجود اين ضعف زماني بيشتر عيان مي شود كه دامنه بحث به اهداف و عناصر معماري فضاي سبز در محيط شهري گسترش مي يابد: كمربند سبز، محور سبز، فضاي سبز، كمان سبز، فضاي سبز تفريحي، فضاي سبز بهداشتي و … جملگي نيازمند تعاريف معين مشخص و فني اند كه در طراحي بتوان از آنها سود جست در هر صورت جامعه شهري ايران مدتهاست كه وارد دوره آپارتمان نشيني شده است و به اين ترتيب عنصر حياط به تدريج از شهرهاي ايران حذف خواهد شد. و به همان نسبت نيز نياز جامعه در حال حركت به سمت توسعه يافتگي، به فضاي سبز افزايش خواهد يافت و اين به عهده برنامه ريزان و طراحان شهري است كه تا چه حد از ابزار معماري فضاي سبز براي ترميم و بهسازي وضعيت موجود شهرها و نيز در طراحي شهرهاي آينده بهره بگيرند.
معماري فضاي سبز يكي از شاخه هاي اصلي و در عين حال ابزار فني حفاظت محيط زيست در ميحطهاي انسان ساخت به شمار مي آيد.
به مجموعه فضاهاي آزاد و سبزي كه در داخل محيطهاي شهري، با اهدافي مشخص و برنامه ريزي شده احداث و عملكردهاي معيني بر عهده آنها نهاده شده باشد عنوان فضاي سبز شهري اطلاق مي شود. منظور از فضاي سبز همواره پوشش گياهي انسان ساخت است: انسان ساخت بودن فضاي سبز يعني انسان طراح و سازنده از اين طريق بينش و نحوه تفكر خود را

تحقیق درباره محيط زيست و طراحی فضای سبز

پسورد فایل: www.bazaarfile.ir

مطالعه بیشتر