تحقیق درباره تاريخچه طب گياهی

تحقیق درباره تاريخچه طب گياهی

قديمي ترين مورد استفاده اي كه از گياهان به ثبت رسيده نقش درماني آنها است. امروزه بسياري از مردم كشورهاي جهان سوم وابسته به درمانهاي گياهي مي باشند و در كشورهاي غربي ، گياهان جزء منابع اوليه تهيه دارو هستند وبا استخراج عناصر موثر دردرمان بيماري، از آنهامهمترين داروها ساخته مي شوند از گل انگشترانه داروهاي مخصوص قلب مثل ديگوسن و ديجيتوكسين مشتق مي شوند. پوست درخت گنه گنه در  نواحي آند، منبع طبيعي كينين مي باشد كه براي درمان مالاريا به كار برده مي شود و همچنين از گياه خشخاش، مسكنهاي با ارزشي همچون مروفين و كدئين به دست مي آيد.

متاسفانه با تخريب فزاينده جنگلهاي استوايي كه جايگاه حدود 50% از گونه هاي گياهي و جانوري در جهان مي باشند روزانه تا 50 گونه از اين موجودات از بين مي روند. گياهان جنگلهاي گرمسيري ارزش ويژه اي دارند، زيرا منبع اوليه داروهاي مهم در پزشكي مي باشند. داروهاي مخصوص معالجه بيماريهاي مانند مالاريا، اسهال خوني، آب سياه و صريح و افزايش فشار خون از گياهان همين منطقه استخراج مي شوند و 70 درصد از 3000 گياهي كه خواص ضد سرطاني دارند و توسط موسسه ملي سرطان آمريكا شناسايي شده اند. در همين جنگلها بر اساس برآوردهايي كه اخيرا انجام شده است هر ساله 40 ميليون جريب ( هر جريب برابر 4500 متر ) در جنگلها محو مي شوند در حالي كه فقط حدود يك درصد از گياهاني كه در اين مناطق مي روند ،از لحاظ خواص پزشكي ودرماني بررسي و آزمايش مي شوند عناصر اصلي فعال گياه عبارتند: آلكالوئيدها، گليكوزيدها، ساپونين ها و روغنهاي اساسي لعابهاي گياه و جوهر مازو (تانين) و مواد محرك . متخصصان گياه درماني استفاده از تمام يا قسمتي از گياه را براي درمان ، مطمئن تر از استخراج عامل فعال درماني آن مي دانند، زيرا گياه تازه يا خشك شده آن ، شامل تركيباتي اضافي مي باشد كه يك اثر متعادل كننده بر روي بدن دارد. به عنوان مثال افدرين كه يك آلكالوئيد مي باشد و درگياه چيني ماهوانگ ( افرراسينيكا) يافت مي شود، وقتي كه استخراج مي شود و به صورت داروي ضد آسم مورد استفاده قرار گيرد، اثري خطرناك بر روي فشار خون دارد؛ درحالي كه خود گياه ماهوانگ هنوز در طب سنتي چين بدون عوارض جانبي استفاده مي شود. زيرا داراي ماده فعال ديگر مي باشد كه مانع از ياد ضربان قلب و بالا رفتن فشار خون مي شود.

گياه درماني آثار بيماري را در دراز مدت از ميان مي برد واين احتمالا بدان جهت است كه درمان به طور كامل انجام  مي گيرد و مرتفع ساختن ناهماهنگي هايي در بدن كه بيماري را به وجود آورده اند، به زمان نياز دارد.

تاريخچه گياهشناسي

اگر چه مبدا گياه درماني نامعلوم است، اما قدر مسلم  اين است كه قديميترين نوشته هايي كه درباره استفاده گياهان به دست آمده، درباره فوايد طبي آنها بوده است. در روزگاران گذشته ، مردم رابطه اينزديك و غريزي با جهان طبيعي داشته اند و نه تنها از نظر مواد غذايي، بلكه براي درمان  و تامين سلامت خود به رستنيها وابسته بوده اند. نياكان ما از طريق فرآيندهاي طولاني و تا حدودي خطرناك آزمايش و خطا، دانش جامعي از كاربرد گياهان دارويي را جمع آوري نمودند.مردمي كه غذاي خود را ازگياهانو ميوه هاي جنگلي تامين ميكردند، ياد گرفتند كه چطور از خواص دارويي گياهان براي معالجه و همچنين محفاظت مواد غذايي و نوشيدنيهاي زمستان خود استفاده كنند. اين دانستنيهاي ارزشمند كه نسل به نسل منتقل شده اند در واقع عامل بقاي نسل بشر و بخصوص جوامعي شده كه در مناطق دور افتاده ، زندگي مي كرده اند. استفاده از گياهان براي معالجه بيماريها در اين جوامع يك ضرورت بوده است ، چرا كه خدمات پزشكي و درماني در دسترس اكثر خانواده نبوده است. افسانه هاي زيادي درباره (آسكلپيوس)  گياه شناس و دانشمند گياه پزش ( هر باليست) يوناني مصري تبار، كه معلم بوده و در ضمن تعليم به معالجه بيماران نيز مي پرداخته ، نقل شده است. او در سالها بعد از 1250 پيش از ميلاد مي زيسته است و ( هيجيا) و ( پاناكئا) دو دختر آسكپيوس در درمان بيماران به پدر كمك مي كرده اند.در قرن اول ميلادي كتاب ( ماتريا مريكا) را ( ديوسكوريد) پزشك ارتش يونان تدوين كرد، كه از نخستن كارهاي معتبر در مورد علم گياه درماني است (ديوسكوريد كه اساس كار خود را بر پايه كار بقراط بنا نهاده بود. شكل مشخصات و خواص بيش از 500 گياه را در كتاب خويش ارائه كرد كه تا 150 سال بعد به عنوان كتاب مرجع مورد استفاده قرار مي گرفت. . در همان زمان يك طبيعي دان رومي به نام ( پليني ) كتاب تاريخ طبيعي نسبتا حجيمي را تدوين نمود كه در آن به شرح گياهان و خواص آنها پرداخت. هفت قرن بعد كه به قرون وسطي، عصر تاريكي شناخته شده است. صومعه

تحقیق درباره تاريخچه طب گياهی

مطالعه بیشتر