تحقیق درباره نمادهای آئین های مذهبی و ملی
پيشگفتار:
در دنياي گرافيك كشورمان همواره جاي بررسي نمادهايي كه بيش از صدها سال سابقه كاربرد در مراسم و آئين هاي مذهبي وملي را دارند خالي بوده است. و نياز نيز احساس مي شود كه اين كمبود بايد برطرف شود. از عمده ترين محورهاي تمركز اينگونه سمبولها همانا علامات به كار برده شده در مراسم مذهبي عاشورا است كه علي رغم تفاوت اقوام و پراكندگي آنها در نقاط مختلف كشورمان طي يك دوره تناوب يك ساله توسط مردم استفاده شده وهمنوايي مردم به آن اصالتي ملي نيز داده است. همين طور كه در اكثر پوسترهاي مربوط به عاشورا ديده مي شود از اين سمبل ها استفاده هاي زيادي شده است. كه مختصرا در اين تحقيق به بعضي نمادها اشاره مي شود.
مقدمه:
واقعه كربلا حكايت از رودرويي حق با طل است كه نقل عظيم حمايت از حقانيت را با خود مي كشد. پس از اين مسئله ي مهم اسلامي حق خواهان آنرا آئين قرار دادند و براي بيان آرمان خود اين مهم را به گذشته و آينده پيوند دادند.
اول از زبان حضرت آدم وبعد بر تخته پاره هاي كشتي نوح وتا معراج رسول و بعد از آن به همراه امام عصر(عج)وحتي نوشته هاي درب بهشت نيز اين پيوند حاصل مي شود هر كس به فراخورد حال خود در اين قضيه شريك مي شود، به اين ايمان قلبي كه شفاعت مي شود در حالي كه بي خبر از اين موضوع كه چون حركت آغاز شده ودل او صافي شده اكنون قابليت شدن را پيدا كرده است چون كتاب رسول حق نيز اين بشارت را داده است «ان الله لا يغير ما بقوم حتي بغير و ما بانفسهم»
اما در گذر زمان مكاراني نيز از اين شور حسيني سود برده اند و لباس زهد را بر شهوات دنيوي پوشيده اند. آناني كه در حرمسراها به باده گساري بودند در محرم دستار برگردن آويزان مي كردند و روز را شبي كردند وپرده تغافل را مي گشودند.
وارد شدن خرافات گرفتن حركت و جوشش، عدم ايجاد بينش براي شناسايي دشمنان واقعي دين جهت ندادن به مراسم عزاداري كه بعضاً به خود آزاري تبديل شده ومسائل متعدد ديگر هم بيانگر اين مهم هستند در عين حال اين نهضت باز نايستاده، حركت خود را از جوهره اصلي گرفته، حفظ نموده است و به گرمايش افزوده وبيشتر وبيشتر برنده راه مي پيمايد. در حول وحوش اين رويداد نمادهاي گوناگوني در دوران مختلف برا ي عظمت دادن به مسئله ويا بيان تصوير بهتر وارد مي شوند كه همه حالت روايتگري دارند.
اين مراسم كه ابتدا از قرن چهارم هجري رسميت پيدا كرد سياه ديلميان را رنگ عزا نوشت. روضه خواني ونوحه خواني كه روايت گونه هايي بود از عاشورا كه با بيان واقعه مردم را به تفكر تصوير مي كشاند. اين گرم چانگان از فصاحت وبلاغت بهره مي گرفتند با قيض و بسط سخن واستفاده از ايما واشاره و ميميك چهره وحركات به سخن هيجان مي بخشيدند و مردم را هدايت مي كردند تا در عالم تصور خود ناظر كربلا باشند و بر آن واقعه بگريند. جامه چاك كردن پوشش هاي خشن،زنجير زدن،قمه زدن، سينه زدن، سنگ زدن،گل مال كردن ،انواع خودآزاري بود كه عوام با انجام آن خود را حامي حسين بن علي تصور مي كردند البته هدايت اين جريان جاي بحث كافي دارد كه مربوط به متخصصين امر است وبنده فقير در اين مسائل در ايران از صفويه شيعه رسميت مي يابد و به عاشورا اهميت قابل توجه اي داده مي شود. صنعتگران نيز از هنر خود در اين راستا بهره مي برند و به تصوير كردن داستان عاشورا مي پردازند مار غاشيه، كبوتر پيغام بر، شير،كشكول،آهو و.. بر علامت هاي سينه زني مي نشيند وپنجه به عنوان دست بريده ابوالفضل عباس بر
تحقیق درباره نمادهای آئین های مذهبی و ملی
پسورد فایل: www.bazaarfile.ir
