تحقیق درباره پرورش گاو وگاوميش
مقدمه:
در سال شش زمان کليدي وجود دارد که وضعيت بدن دام بايد مورد ارزيابي قرار گيرد.اين زمان ها عبارتند از:اواسط دوره خشکي،زايمان، و تقريبا 270،180،90،45 روز بعد از شروع شيرواري.آنچه در زير مي آيد به شرح اهداف معين در خصوص وضعيت بدن در هرکدام از اين مراحل مي پردازد.
دوره خشکي:
نمره ايده آل وضعيت بدن براي يک گاو خشک 3.5 مي باشد.براي حصول عملکرد و سلامتي مطلوب در مراحل اوليه شيرواري که در پي دوره خشکي مي آيد،وضعيت بدن بايد حداقل 3 و حداکثر 4 باشد.
اثبات شده است که يک گاو در طي شيرواري چربي بدن را با بازده بيشتري نسبت به دوره خشکي ذخيره مي کند.گاها يک گاو قبل از اينکه به نمره وضعيت قابل قبولي برسد،بايد خشک گردد.از اينرو يک مدير بايد گاوهاي خشک را به منظور اضافه وزن و حصول نمره وضعيت مطلوب تغذيه کند.بديهي است که يک برنامه تغذيه اي حساب شده همراه با بازديدهاي مکرر براي بالا رفتن وضعيت بدن گاوهاي خشک(البته بدون چاق شدن گاو)ضروري است.
علوفه خشک ساقه بلند و داراي کيفيت متوسط،بهترين خوراک علوفه اي براي گاوهاي خشک به شمار مي رود.علوفه با کيفيت بالاتر(از نظر انرژي و پروتئين)از قبيل سيلوي ذرت و هيلاژ يونجه بايد با احتياط و محدوديت بيشتري مصرف شوند تا از افزايش بيش از حد نمره وضعيت جلوگيري به عمل آيد.
استفاده از علوفه با کميت و کيفيت مناسب،مکمل هاي با انرژي پايين و فيبر بالا که حاوي مقدار کافي پروتئين،مواد معدني و ويتامين ها باشد مي تواند در مقادير کنترل شده بمنظور دسترسي به افزايش نمره وضعيت بکار رود.
حذف چربي اضافه در گاوهاي خشک هم با استفاده از محدود کردن انرژي دريافتي طي دوره خشکي،عملکرد بعد از آن را با مشکل مواجه نخواهد کرد.
اوايل شيرواري:
گاو بايد طي اوايل دوره شيرواري مکررا مورد ارزيابي قرار بگيرد.وضعيت بدن گاو -از آنجا که منعکس کننده ي ذخاير انرژي بدن است-اثر عمده خود را روي سلامتي،توليد و باروري گاو شيري خواهد گذاشت.
اضافه وزن بيش از حد گاو يعني نمره وضعيت بالاتر از 4 خطر بزرگي محسوب مي شود و ممکن است سبب ايجاد سندرم گاو چاق و مشکلاتي از قبيل سخت زايي،جفت ماندگي،عفونت هاي رحمي،تورم پستان،جابجايي شيردان،کتوز و تب شير گردد.معمولا مقاومت گاو به استرس هاي زايماني کافي نيست و اشتهاي آن کمتر از آن است که پاسخگوي نيازهاي اوايل شيرواري باشد.
از طرف ديگر،چنانچه نمره وضعيت کمتر از 3 باشد،گاو بدون داشتن ذخاير کافي انرژي،استارت توليد را مي زند.اين گاو ممکن است با مشکلات کمتري در زمان زايمان مواجه باشد اما عملکرد توليد مثلي و توليد شير آن پائين تر از حد انتظار ما خواهد بود.
همانطور که در شکل نشان داده شده،يک گاو متوسط معمولا در 4 تا 6 هفتگي بعد از شروع شيرواري،به پيک توليد مي رسد.اگر دريافتي خوراک(ماده خشک)توسط گاو کندتر از نيازهايش پيش برود،در 9 تا 11 هفتگي به پيک خواهد رسيد.اين وضعيت،گاو را براي چندين ماه پس از شروع شيرواري در بالانس منفي انرژي قرار خواهد داد؛به اين معني که دريافتي انرژي خوراک کمتر از بازده انرژي شير توليدي است.اين گاو از چربي بافتي خود براي جبران اين نقيصه استفاده خواهد کرد.
گاوي که شيرواري را در وضعيت لاغر شروع کند،ذخاير انرژي کمي دارد و پيک توليد پائين تري خواهد داشت.پيک توليد مستقيما با کل توليد شير در گاوهاي بالغ مرتبط است.براي هر يک کيلوگرم اضافي در توليد شير(در حالت پيک) تقريبا 200 کيلوگرم شير بيشتري در کل دوره شيرواري حاصل مي شود.
پائين بودن وضعيت بدن در زمان زايمان همچنين مي تواند سبب پائين آمدن چربي شير شود؛زيرا که در اوايل شيرواري نسبت بالايي از پيش سازهاي چربي شير،از ذخاير چربي بدن گاو منشا مي گيرند.
گاو بالغ متوسطي که با وضعيت بدن مطلوب(3.5 و حداکثر 4) زايمان مي کند،طي 80-60 روز اول با فرض سلامتي کامل،روزانه 1-0.5 کيلوگرم از بافت بدن خود را از دست مي دهد.
يک کيلوگرم از بافت بدن(بيشتر به حالت چربي) مي تواند 4.92 مگاکالري(NEL)را تامين نمايد.شير با چربي 3.5% نيز شامل حدود 0.69 مگاکالري انرژي(NEL)در کيلوگرم است.بنابراين يک کيلوگرم از بافت بدن مي تواند انرژي لازم براي توليد 7.1 کيلوگرم شير راتامين کند.از دست دادن 70 کيلوگرم چربي در گاو بالغ متوسط،معادل توليد 500 کيلوگرم شير بيشتر از دريافتي انرژي جيره خواهد بود.
طي دو ماه اول شيرواري،گاو بالغ متوسط بين 1.2-1 از نمره وضعيتش را از دست مي دهد،و تا هفته دهم نزديک به وضعيت 3 ثابت مي ماند و تا روز نودم وضعيت از دست داده را بازيابي مي کند.در اين زمان،بالا بردن دريافتي انرژي جيره مي تواند احتياجات در حال کاهش انرژي شير را پاسخ بگويد.اين امر با دوره بازديد از فعاليت هاي فحلي،جفت گيري و تلقيح،مقارن است.
تحقیق درباره پرورش گاو وگاوميش
